ແຕ່ໄລຍະປີ 1949 – 1953, ດ້ວຍບັນດາວິທີການເຄື່ອນໄຫວ ຕົ້ນຕໍຄື ຄະນະຕະລຸມບອນ ປະຕິບັດງານ, ກຳລັງປະກອບ ອາວຸດໂຄສະນາ, ກອງຮ້ອຍເອກະລາດ, ທະຫານ ຫວຽດນາມ ພ້ອມກັບພະນັກງານ ລາວ ໄປເລິກເຂົ້າໝູ່ບ້ານຕ່າງໆ, ປະຕິບັດ “ສາມພ້ອມກັັນ” ກັບປະຊາຊົນ, ໂຄສະນາ ຂົນຂວາຍ ປະຊາຊົນ ເຂົ້າຮ່ວມການຕໍ່ສູ້, ກໍ່ສ້າງ ພື້ນຖານການເມືອງ ແລະ ກຳລັງປະກອບອາວຸດທ້ອງຖິ່ນ. ພິເສດ, ໄຊຊະນະ ດ້ຽນບຽນຝູ໋ ແລະ ບັນດາໄຊຊະນະຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ເທິງ ສະໝໍລະພູມ ການທະຫານ ໄດ້ສ້າງທ່ວງ ໃຫ້ ຫວຽດນາມ ແລະ ລາວ ຍາດໄດ້ ໄຊຊະນະດ້ານການທູດ, ບັງຄັບ ຝຣັ່ງຈຳຕ້ອງ ເຊັນສັນຍາ ເຊີແນວ, ຟື້ນຄືນ ສັນຕິພາບຢູ່ ແຫຼມອິນດູຈີນ.
ແຕ່ເຄິ່ງທ້າຍປີ 1954, ຫວຽດນາມ ແລະ ລາວ ພ້ອມກັນ ກ້າວເຂົ້າສູ່ ການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຈັກກະພັດ ອາເມລິກາ. ຕາມການ ຮຽກຮ້ອງຂອງລັດຖະບານຕໍ່ຕ້ານ ລາວ, ພັກ, ລັດ ຫວຽດນາມ ໄດ້ຕັດສິນໃຈ ແຕ່ງຕັ້ງກຳລັງທີ່ປຶກສາ ດ້ານການທະຫານ (ແຕ່ປີ 1959, ເປັນນັກຊ່ຽວຊານ ດ້ານການທະຫານ ໄປ ຊ່ວຍເຫຼືອ ການປະຕິວັດ ລາວ).
ແຕ່ປີ 1960, ບົນສະໜາມຮົບ ລາວ, ທະຫານອາສາສະໝັກ ຫວຽດນາມ ພ້ອມກັບ ກຳລັງປະເທດ ລາວ ໄດ້ເປີດບັ້ນຮົບ “ທົ່ງນາ ຊຽງຂວາງ (ປີ 1961), ນຳ້ທ່າ (ປີ 1962), ເສັ້ນທາງ ເລກ 8, ເສັ້ນທາງເລກ 12 (ປີ 1963), ນຳ້ບາກ (ປີ 1968), ທົ່ງໄຫຫີນ (ປີ 1964, 1969)... ຊຶ່ງບັນລຸ ໄຊຊະນະ ຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ ທັງດ້ານການເມືອງ, ການທະຫານ, ການທູດ, ພິເສດແມ່ນການທະຫານ ບົນສະໜາມຮົບ ສາມປະເທດ ອິນດູຈີນ, ບັງຄັບ ອາເມລິກາ ຈຳຕ້ອງເຊັນສັນຍາ ປາຣີ (ວັນທີ 27 ມັງກອນ 1973) ວ່າດ້ວຍ ຫວຽດນາມ ແລະ ສັນຍາ ວຽງຈັນ ວ່າດ້ວຍ ລາວ (ວັນທີ 21 ກຸມພາ 1973).
ແຕ່ວ່າ, ຫຼັງຈາກວັນປົດປ່ອຍ ປະເທດຊາດ ຢ່າງສົມບູນ, ຕໍ່ໜ້າ ສະຖານະການ ການເມືອງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ກົມການເມືອງ ພັກປະຊາຊົນ ປະຕິວັດ ລາວ ຮຽກຮ້ອງ ທະຫານ ຫວຽດນາມ ກັບຄືນມາ ເພື່ອການຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນ ລາວ ຮັກສາຄວາມຄວາມສະຫງົບ ແລະ ຄວາມເປັນລະບຽບ ຮຽບຮ້ອຍ ຢ່າງເປັນທາງການ. ບົນຈິດໃຈດັ່ງກ່າວ, ວັນທີ 22 ກັນຍາ 1977, ສັນຍາຮ່ວມມືປ້ອງກັນ ລະຫວ່າງ ສອງປະຊວງ ປ້ອງກັນປະເທດ ຫວຽດນາມ ແລະ ລາວ ໄດ້ຮັບການລົງນາມ, ເຮັດໃຫ້ຖືກຕ້ອງດ້ານນິຕິກຳສາກົນ ຕໍ່ການມີໜ້າ ຂອງ ກອງທະຫານ ຫວຽດນາມ ຢູ່ ປະເທດ ລາວ. ທະຫານ ອາສາສະໝັກ ຫວຽດນາມ ສືບຕໍ ຄຽງບ່າຄຽງໄຫຼ່ ພ້ອມກັບ ປະຊາຊົນ ລາວໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສ້າງສາ ປະເທດຊາດ ເຖິງປີ 1987 ຈຶ່ງຖອນອອກ ລາວ ກັບເມືອ ປະເທດ, ສຳເລັດໜ້າທີ່ ປະຫວັດສາດຂອງຕົນ.
ຫວນຄືນປະຫວັດສາດ ອາດຈາະເຫັນໄດ້ວ່າ, ໃນຕະຫຼອດ ຊ່ວງເວລາທີ່ຍືດຍາວ ຂອງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຜູ້ຮຸກຮານ, ພັກ, ລັດ ຫວຽດນາມ ຍາມໃດກໍຖືສຳຄັນ ການຮ່ວມສຳພັນທະມິດ, ປະສານສົມທົບ ສູ້ຮົບກັບທະຫານ ແລະ ປະຊາຊົນ ລາວ. ພິເສດ, ປະສານສົມທົບເຄື່ອນໄຫວ ກັບທະຫານ ແລະ ປະຊາຊົນ ລາວ, ທະຫານອາສາສະໝັກ ຫວຽດນາມ ໄດ້ ປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າ ເຂົ້າໃນ ບັນດາໄຊຊະນະ ຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ ໃນການສູ້ຮົບ ປົກປັກຮັກສາ ຄວາມເປັນ ເອກະລາດແຫ່ງຊາດ ແລະ ກໍ່ສ້າງປະເທດຊາດ ຂອງ ທັງສອງ ຊົນຊາດ.
ສະຫາຍປະທານ ໄສສອນ ພົມວິຫານ ໄດ້ຕີລາຄາ, ພັກ, ລັດ ແລະ ປະຊາຊົນ ລາວມີຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈເປັນຢ່າງຍິ່ງ ເມື່ອເຫັນວ່າ: ຜ່ານການທົດສອບທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ຂຽວຂາດ ຫຼາຍຢ່າງ ໃນຫຼາຍທົດສະວັດ, ພະນັກງານ, ສະມາຊິກພັກ, ນັກຮົບ ແລະ ປະຊາຊົນສອງປະເທດ ໄດ້ໃຫ້ຄຳສາບານ ພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະເສຍສະຫຼະທຸກຢ່າງ, ນັບທັງເລືອດເນື້ອ ຂອງ ຕົນ ເພື່ອໄຊຊະນະ ແລະ ຄວາມເປັນເອກະລາດ ແຫ່ງຊາດ ຂອງ ແຕ່ລະປະເທດ... ສະຫາຍປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ໄດ້ຢືນຢັນວ່າ: “ແມ່ນຳ້ສາມາດບົກແຫ້ງ, ພູເຂົາສາມາດ ຫຼຸ້ຍຫ້ຽນ ແຕ່ຄວາມຜູກພັນຮັກໄຄ່ ລະຫວ່າງ ລາວ-ຫວຽດນາມ ຈະມີຄວາມໜັກແໜ້ນ, ຍືນຍົງກວ່າ ພູເຂົາກ້າ, ກວ່າ ແມ່ນໍ້າລຳເຊ”.
ສະຫາຍ ບຸນຍັງ ວໍລະຈິດ ເລຂາທິການໃຫຍ່, ປະທານປະເທດ ໄດ້ຢັ້ງຢືນວ່າ: ປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າ ຈະບໍ່ມີຍາມໃດຫຼົງລືມ ໄດ້ວ່າ, ຢູ່ເທິງແຕ່ລະຕອນດິນອັນສັກສິດຂອງປະເທດ ລາວ ລ້ວນແຕ່ຈາລຶກໄວ້ຄວາມເສຍສະຫຼະ ດ້ານເຫື່ອແຮງ ເລືອດເນື້ອ, ຂອງ ບັນດາພະນັກງານ, ນັກຮົບ, ທະຫານ ອາສາສະມັກ ຫວຽດນາມ, ເຫື່ອແຮງ ເລືອດເນື້ອ ຂອງ ເຂົາເຈົ້າ ໄດ້ເຈືອຈານເຂົ້າກັບ ເຫື່ອແຮງ ເລືອດເນື້ອ ຂອງ ບັນດາພະນັກງານ, ນັກຮົບ ລາວ.
ໃນຊຸມປີມໍ່ໆນີ້, ສາຍພົວພັນມິດຕະພາບອັນເປັນມູນເຊື້ອ, ຄວາມສາມັກຄີ ແບບພິເສດ ແລະ ການຮ່ວມມືຮອບດ້ານ ລະຫວ່າງ ຫວຽດນາມ-ລາວ, ລາວ-ຫວຽດນາມ ໄດ້ສືບຕໍ່ ເອົາໃຈໃສ່ ເພີ່ມພູມຄຸນສ້າງ, ປັບປຸງ, ເພີ່ມທະວີ; ເປັນ ຊັບສົມບັດອັນລຳ້ຄ່າ, ເປັນກົດເກນ ຍາດໄຊຊະນະ ໃນ ພາລະກິດ ກໍ່ສ້າງ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວຂອງແຕ່ລະປະເທດ.
ໄຊຊະນະດ້ານການທູດ = Thắng lợi mặt ngoại giao
Trả lờiXóa